3 hafta kadar önce bir cumartesi sabahıydı.. Gün gayet güzel başlamıştı oysaki..Efe ile uyuyan babasını uyandırmaya gitmiştik.Onları yatak odasında bırakıp mutfağa gidip kahvaltı hazırlamaya başladım. Yatak odasından çıkıp yanıma gelmek isteen Efe koridordan koşarak geçtikten sonra ayağı kayıp düştü ve ağlayarak yanıma geldi. Ben, yine acıyan yerlerini öptürecek diye düşünürken alnında tuttuğu elini çekmesiyle neye uğradığımı şaşırdım.. Meğer düşünce alnını duvarın en altında, süpürgeliğin köşesine çarpmış. ve kafasında duvarın izi gibi bir göçük ve kan vardı. Sadece "Altan,koşş" dediğimi hatırlıyorum.. Sonrası, hastaneye gidene kadar bölük pörçük.. Havluyla yaraya pres yaparak kanı durdurmaya çalışmakla geçti hastane yolu.. Acilin kapısından girdiğimizde kan durmuştu neyse ki.. Dikiş atılacak dedi doktor.. Ama daha çook küçüük diye geçirdim içimden.. Bizi dışarı çıkarttılar ve kundaklayıp yatırdılar oğlumu yatağa.. hareket edemesin diye.. Yine de ayaklarıyla tepmeyi başarmış bizim tosun.. :) Sonuna doğru "bittiii bittiii" diye haykırıyordu..
Sonra 2 hafta boyunca göremedik dikişler nasıl, yara ne durumda diye..Üstünde bant vardı. Geçen hafta bant açıldı, dikişler alındı ve 3 ay boyunca süreceğimiz, dikiş izini minimuma indirecek kremi günde 2 kere sürmeye başladık.. 4 dikiş atılmış..Şimdi alnında pembe bir dikiş izi var..
Allahtan gözüne gelmedidiye dua ediyorum tabi.. Allah korudu..:)
Olayla ilgili Efe ile sohbetlerimizde hep şunları söylüyor kuzum:
Efe:Efe koşarken duvarın köşesine çarptı. Şifa'ya gittik. Efe'nin alnını tamir ettiler, tamir bandı taktılar.. :)
Annesi: Demek ki neymiş Efecim?
Efe: Koşmak tehlikeliymiş.
Annesi: Ne yapmayacakmışız?
Efe: Koşmayacakmışız..
Koca bir yalaann.. hala patır patır koşuyor evin içinde..
Bu arada geçen hafta dikişleri aldırmaya hastaneye annemle gittiler. Doktor yatağa yat demiş. Bizimki "Ihıhhh koltuktaa"demiş. Annem Efecim neden yatmıyorsun diyince cevabı: Orada bağlıyorlar olmuş..
Yazık yavru kuşumaa.. Umarım fobi oluşmaz doktora karşı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder