Kuzey Ege macerası..

Bu 23 Nisan'da birer gün de izin alarak değişmez tatil ekibi Yamanlar ile Yağcılar olarak Kuzey Ege turu yaptık maaile.. 1 ay öncesinden programımız belliydi..
Bu seferki turumuzun öncekilerden farkı vardı elbet.. Koskoca birer çanta Efe ile Zeynep'in eşyaları ile doluydu. Kuzuların yemeklerini, yoğurtlarını önceden yapıp yanımıza aldık. Kahvaltı malzemelerini paylaştık Cansu ile ikişer ikişer olmasın, yer kaplamasın diye. Efe'nin neredeyse tüm oyuncakları ve uyurken yanından ayırmadığı sarı battaniyesi ve kurbağa kermiti de unutulmadı tabi. Yol boyunca sıkıldıkça torbadan bir oyuncak çıkartıp verdim eline.
Cuma sabaha karşı 05.00da başladı yolculuğumuz. Kahvaltı saati geldiğinde Yağcılarla buluştuk bir dinlenme tesisinde ve bebeklere kahvaltı yedirme- daha doğrusu yedirememe eylemini gerçekleştirdikten sonra tam gaz devam etti. Amacımız Çanakkale Şehitliği'ni de gezmek olduğu için epey uzun sürdü. Bu yüzden Assos'a yaklaştıkça 2 arabada da bir hareket ve ağlama sesleri başgösterdi. Kuzular annelerinin kucaklarındaki yerlerini aldılar, araba koltuklarından kalkıp.
Gelelim gezi duraklarımıza ve gezi boyunca Tosun Efe ile Çiroz Zeyno'nun yaşadığı unutulmaz anlara..
İlk durağımız Gelibolu Milli Parkı ve tabi ki Çanakkale Şehitler Abidesi'ydi. Aşırı rüzgarlı olduğu için hemen pusetlerin rüzgarlıklarını kapattık. Efe bundan pek hoşnut olmadı ama yapacak birşey olmadığın anlayınca kuzu kuzu oturdu.. Hatta sonunda kısa bir şekerleme bile yaptı;)

Buradan çıktığımızda bebeklerin öğle yemeği vakitleri gelince hemen Alçıtepe köyü'nde gözümüze kestirdiğimiz bir lokantaya oturduk ve Cansu'nun yanında getirdiği ufak tavayı ve sebze pürelerini de alarak mutfağa girdik ve ısıttık yemekleri.
Efe bu mekanın gürültüsünden hiç hoşlanmadığı için yemek yemek istemedi, anca 3-5 kaşık yedirebildim. Gerisine arabada devam etti oğlum. Zaten böyle uğultulu,gürültülü yerleri hiç sevmiyor. Bu tip yerlerde çok huysuzlanıyor..

Yemek molasından sonra Milli Park içerisinde ilerlemeye devam ettik. Bu arada burada yol almak çok keyifliydi. Yemyeşil, sakin,sessiz yollar:) Biz çok sevdik..

Bir sonraki durağımız 57. Piyade Alayı Şehitliği idi.

Her Türk gencinin kesinlikle görmesi gereken yerler bence. Gezerken gurur duyuyor insan..
Milli park içinde gezmeyi bitirdikten sonra Kilitbahir üzerinden Çanakkale tarafına geçtik arabalı feribotla. 7 dakika sürüyor. Gayet pratik bir ulaşım yolu..
En sonunda akşam üstü Assos'taki otelimize varabildik.  12 saattir yolda olmanın getirdiği rehavetle erkenden yattık, ertesi güne enerji depolamak için.

Cumartesi günü rotamız sırayla Burhaniye-Ören, Cunda Adası ve Ayvalık'tı.

Ören, hep çok sevdiğim bir belde olmuştur. Henüz sezon açılmadığı için her yer bizimdi. Şöyle bir yürüyüş yapıp Efe ile Zeyno'nun meyve pürelerini yedirmek üzere bir cafeye oturduk. Bebeklerle ilk ciddi tatilimiz sürekli şu repliklerle geçti: "Efe'nin meyve püresini yemesi lazım","Zeyno'nun çorba saati geldi","Aman yemek düzenleri şaşmasın, hadi oturalım bir yerlere","Efe'nin akşam mamasını yemesi lazım, çabuk otele dönelim".. Bol koşturmacalı da geçse çok keyifliydi valla..

Aslında sonra Ayvalığı gezecektik ama kuzuların öğle yemeği saati gelip, biz de yemeğimizi Cunda'da yemek isteyince soluğu Cunda'da aldık..

Hiç de ayrılmak istemedik.:) Bana göre turumuzun en keyifli anlarıydı..:) Lezzetli yemek, 18 ay sonra rakı, sevdiğim insanlar ve oğlumuz ve kızımız.. Daha ne ister ki insan;)

Vee günün en tatlı fotoğrafı..:)

Bu arada yeri gelmişken oğlum, Zeyno'dan korkuyor.. Gezi boyunca Zeyno her fırsatını bulduğunda Efe'nin olmayan saçını çekiştirme, kulağını çekme gibi hareketler yaptı durdu. O yaptıkça Efe çığlığı bastı. En son, Şeytan Sofrası'nda Zeynep, Efe'nin elini ağzına götürüp ısırınca oğlumda film koptu ve çığlık kıyamet ağlamaya başladı.. O andan sonra da Zeynep ne zaman Efe'ye baksa veya yaklaşsa, oğlumun ağzı büzülmeye başladı.. :) Nasıl yıldızları barışacak bilemiyorum..Anlayacağınız Deli Zeyna'nın fendi şimdilik Tosun Efe'yi yendi;)

Yemek sonrası güzel bir yürüyüş yaptık Cunda sokaklarında..Yeniden gelmek üzere sözleştik adayla ve rotamızı Ayvalık Şeytan Sofrası'na çevirdik..

Dönemeçli bir tırmanış sonrası muhteşem manzarasıyla Şeytan Sofrası karşımızdaydı. Gerçekten manzara süperdi. Altan ile bana nedense balayında, Bali'de gittiğimiz, Kintamani Yanardağı ve krater gölü manzarasını hatırlattı. Sanırım manzara bu çağrışımı yaptı:)

Şeytan Sofrası, bizle aynı anda bir tur da geldiği için çok kalabalıktı. Hatta turdan birkaç kız Efe'nin ve Zeyno'nun fotoğrafını çektiler.

Tur boyunca gündüz o kadar gezip yoruluyorduk ki otele döndüğümüzde yemeği yedikten sonra hepimiz seriliyorduk valla. Hem gezmek, hem çocuklarla uğraşmak temiz havayla da birleşince leyla gibi oluyorduk..:) 

Son günümüzde istikamet Kaz Dağları'ydı. Hasan Boğuldu Göleti,Sütüven şelalesi, Adatepe Köyü, Zeus Altarı, Yeşilyurt Köyü ve Akçay gezi rotamızda bulunan yerlerdendi.

Haritaya bakıp ilk önce Sütüven Şelalesi ve Hasan Boğuldu Göleti'ne gitmenin daha doğru olacağını gördük..

Oğlum annesine çekmiş olacak ki şelaleden korktu. Ben de küçükken Düden Şelalesi'nden korkmuşum.. :) Hem korkuyor hem de benim omzumun üzerinden bakmaya çalışıyordu.

Bu arada bu gezide acaip anneci oldu oğlum. Durup durup boynuma sarılmaya başladı. Zeyno mu geldi, hemen sarılıyor, şelaleden mi korktu hemen sarılıyor, yabancı biri mi geldi sevmeye hemen sarılıyor. babasının kucağına gitmek istemiyor mu hemen sarılıyor. Kısacası hep sarılıyor..:)

Şelale yolları yamuk yumuk taş olduğu için çocukları taşımak biraz zor oldu. İlker, Zeyno'yu kanguruda taşıdı ama ben ve Altan 10 kg luk Efe'yi kucakta taşırken epey bir kol kası yaptık sanırım;)

Şelaleyi gezdikten sonra yemek saatinin de geldiğini görünce Akçay'a gidiverdik hemen. Sahilde Yörsan'ın tesisinde önce kuzuların karnını doyurup sonra kendi karnımızı doyurduk. Bu arada onlar uyudu tabi- malum öğle uykusu..:)

Uykularını aldılarsa değmeyin keyfimize..

Adatepe'ye geldiğimizde ikisi de henüz uyanmamıştı. Efe'yi arabadan alıp pusetine koyduğumuz anda uyandı,Zeyno da ondan 5 dak sonra gözlerini açtı..:)

Adatepe köyü, çok şirin bir köy. Eskiden Rum köyüymüş. Mübadele sonrasında boşaltılmış. Şimdi ise evlerin neredeyse hepsi restore edilmiş, o naif köy dokusundan eser kalmamış, her biri "Ben özel tasarımım" diyen ama yine de çok şirin görünen evlerden oluşuyor. Bir köy kahvesi düşünün, kahvede köylü yok, herkes turist ve kahve menüsünde bira var desem ne derece turistik olduğu anlaşılır herhalde.. Ama yine de biz çok sevdik. Keşke daha çok vakit olsaydı da uzuun saatler geçirebilseydik dedik..

Adatepe'den çıkarken Zeus Altarı'na çıktık. Burası efsaneye göre Truva savaşı'nın izlendiği yermiş.. Yine süper manzaralı, ancak tırmanışı bir hayli zahmetli olan bir yerdi. Biz oğlumla yoğurt seansımızı yapıp öyle tırmanacaktık ama çok yüksek olduğunu öğrenince vazgeçtik ve yemyeşil bahçesi olan bir cafede oturup bekledik.

Bu arada farkettim ki Efe böyle yeşil yerlerden çok hoşlanıyor. Burada bir keyifliydi sormayın..

Hazır havalar da ısınmışken daha çok yeşil yere, parka,bahçeye,pikniğe gitmek lazım bence.. ;)

Günün 2.köyü ise Yeşilyurt Köyü idi. Burası da geçtiğimiz yıllarda Karadağlar isimli televizyon dizisiyle ünlenmiş, Kazdağları'nda olması sebebiyle oksijen açısından zengin olup, bu şekilde turizme açılmış bir köy. Burası da bize Cumalıkızık Köyü'nü hatırlattı.Orası da Kınalı Kar dizisinin ekmeğini yiyordu. Her yerde gözlemeciler, kahvaltı edecek mekanlar.. Girişte bir köy kahvesi var, önünde bir sürü köy ahalisi. Bu arada kahve satılık. Sahibi sanki o insanları oraya özellikle oturtmuş, bakın burası hazır müşterili der gibiydi:) Veya gelenlere işte bakın köy ahalisi de burada, buyrun fotoğraf çekin diyor da olabilirler.

Böyle yerleri sevemiyorum. Yani bilemiyorum ama bozulmuş, kirlenmiş geliyor bana. O temizliğini, naifliğini kaybetmiş gibi hissediyorum. Sosyetikleşmiş gibi geliyor.

Bu köyden çıkarken Kaya Çilingiroğlu ve Feraye Tanyolaç'ın köye geldiklerini söylersem sanırım ne demek istediğimi anlarsınız.

Günümüzün ve aynı zamanda gezimizin son durağı Assos Limanı idi. Assos Limanı'na çok kötü, dar, dönemeçli, sevimsiz bir yoldan iniyorsunuz. Bir an yol hiç bitmeyecek sanmıştım itiraf edeyim.

Limanla ilgili hepimizin ortak düşüncesi: "Buraya araba almamalılar" oldu. Keşke girişe bir otopark yapılsa ve limanın o daracık sokaklarında arabalar trafik oluşturmasa..

Assos Limanı, çok şirin,ufacık bir yer. 5 dakikada yürüyüşünüz sonlanıyor. Bir sürü ufak otel ve altlarında restoranları var. Biz Assos'un koylarından birinde Eden Garden Otel'de kaldık. Aynı zincirin burada da Eden Nazlıhan Otel'i vardı. Bir an şirinliğini görünce burada kalsamıydık dedik ama bence hergün o yol çekilmeyebilirdi, bilemiyorum:)

Kuzuların yemek saatleeri geldiği için Uzun Ev Cafe,Restoran'a oturduk. O gece iki çocuğumuz da biraz huysuzlardı, uyuyana kadar biraz zorlandık ama onlar uyuduktan sonra gece bizimdi..:) Şahane kalamar ızgara ve mezeler eşliğinde keyifli bir gece geçirdik..

Gezinin kritiğini yaptık. Vakitlice de otelimize geri döndük ve odalarımıza çekilip dönüş hazırlığı yapmaya başladık.

Son gün yola çıkmadan önce de klasik tatil fotoğrafımızı çektik.

Evlendiğimizden beri İlker ve Cansu ile gititğimiz her tatilde "tatilimizin fotoğrafı" isimli özel bir fotoğraf çekiyoruz, benzer konseptte. Mudanya,Trilye gezimiz, GAP gezimiz, şimdi de Kuzey Ege..

İşte Mudanya..

İşte GAP...



Vee Kuzey Ege..

Bu gezinin fotoğrafları özellikle Mudanya fotoğrafımıza çok benziyor. Aradaki 2 farkı bulabilecek misiniz bakalım?;)

Not: Geziyle ilgili bilgilendirici yazıyı pek yakında diğer blogum duygunungezdikleri.blogspot.com da okuyabilirsiniz..

Beni izlemeye devam edin;)