23 Temmuz günü sosyal medyaya şöyle yazmıştım:
"Canım oğlum,biriciğim..Bugün senin 3.yaş günün..Sen büyüyorsun..Hem de hızla büyüyorsun..Umarım bizden ve çevreden öğrendiklerin senin için doğru şeylerdir..Bazen merak ediyorum biliyor musun, nasıl bir adam olacaksın acaba?Nasıl konuşacaksın?Neler yapmaktan hoşlanacaksın?Nasıl yaşayacaksın?Nasıl bir adam görücem karşımda acaba?Neler hedefleyeceksin hayattan?Neler vereceksin hayata?ve neler kazanıp neler kaybedeceksin hayattan?...Sen ne yaparsan yap seni hep seveceğim biliyorum..Seni içimde ilk hissettiğim günden beri olduğu gibi..
Oğlum,Efitomm..Seninle hayatımız anlamlandı,daha bir değerlendi.Yaşadığım her gün senin için herşeyin iyi olması,hayatın hep güzel şeyler getirmesini diliyorum.Biliyorum bu imkansız ama diliyorum işte:)..Hayal kırıklıkların olacak,insanlar seni üzecek,belki sen de onları üzeceksin,bazen isyan edeceksin hayata bunu da biliyorum..Başarıların olsun isterim hep ama hayat başarısızlıklarla da dolu bunu bil..Onlar da bizim için..Tüm yaşadıklarından ders alıp kendini geliştirebilmen için hepsi gerekli..Baban ve ben elimizden geldiğince,hatta elimizden gelenden daha fazlasıyla yaşadığın herşeyde yanında olucaz bunu sakın unutma.Seni herşeyden çok seviyorum oğlum. Bunu da unutma...
İyi ki varsın..İyi ki doğdun.."
....Varlığının bana verdiği mutluluğu, hissettiklerimi daha nasıl anlatabilirim bilemiyorum..
Belki çoğu kişi gibi senin için kalabalık doğumgünü partileri yapmıyorum ama bu doğumgünlerini önemsemediğimden değil. Tam aksi ben böylesi özel günleri her zaman çok önemsedim.. Ama bu kadar küçükken anlamlı bulmuyorum sadece.. Aile arasında, kendi aramızda kutlamak şimdilik daha anlamlı geliyor. Artık yuvaya gidiyorsun, bundan sonra sevdiğin, senin çağırmak istediğin arkadaşların olacak.. O zaman tabi ki kalabalık partiler yapıcam özene bezene..Ama şu anda, senin aklının pasta mumu üflemekten daha farklı şeylere gittiği bu zamanlarda değil bir tanem..
Bu sene senin en sevdiğin yer olan Kalamış Parkı'na gitmek istedik babanla beraber.. Can dostum, kardeşim, hiçbir özel günümüzü unutmayan, hepsinde yanımızda olmak isteyen Cansu'm da gelmek istedi ve 8 aylık hamile haliyle atladı arabasına geldi yanımıza.. Aldık pastamızı da ve attık kendimizi parktaki çimlere..
Tabi ki pastanın mumunu üflemek için bile olsa kaymaktan ayrılmak istemedin ama biz varlığını kutladık hep beraber..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder